MİNİK SERÇE

Akşam üzeri ayakları kendini geriye doğru iterken eve doğru yürüyordu Nermin. Tam sitenin bahçesine girmişken yerde çırpınan kanadı kırık bir serçe gördü. Yavaşça yaklaştı; korkmasına rağmen minik serçeyi eline aldı. Avucunun içinde yumuşacık bir canlı duruyordu, kalbi korkudan küt küt atan. Yere çöktü Nermin; birden o minik serçe ile eşleşti. "Canımın içi senin de mi kolunu kanadını kırdılar, uçamıyorsun bak. Sana da mı yalan söylediler, seni de mi kandırıp zarar verdiler?" diye ağlamaya başladı. 

Nermin o serçenin çaresizliğinde kendi çaresizliğini görmüştü. Kendi kanadı kırılmış, uçamıyordu. Uzun zamandır yaşadığı üzüntülere çare bulamamanın, bırakıp gidememenin kapana sıkışmışlığın acısını yaşıyordu. Problemlerine çözüm bulamadıkça kederi artıyor, kendini koca bir labirent içinde kaybolmuş gibi hissediyordu. Çıkış yolunu göremiyor, kapana sıkışmış gibi çaresizlik içinde bekliyordu. Elinden yaşadığı kaderi kabullenmekten başka bir şey gelmiyordu. Her akşam hüzünle yatıyor, yeni güne ise keder içerisinde uyanıyordu. Nerede hata yaptığını, neden bunları yaşadığını anlayamamanın vermiş olduğu ümitsizlik içinde minik serçeye baktı. Serçeyi eve götürdü ona yem ve su vermek istedi. Ama serçe o kadar çaresizdi ki verilenleri görmüyordu bile. Tıpkı Nermin gibi... 

Nermin yaşadığı hayat için mücadeleyi bırakalı uzun zaman zaman olmuştu. İçinden hiçbir şey yapmak gelmiyordu, üzgün yüz ifadesi artık mimiklerine oturmuş, mutluluğun ne olduğunu unutmuş, her şeyden vazgeçmişti. Kapının zilinin çalması ile Nermin birden irkildi, gözyaşlarını sildi. Gelen üst komşusu Narin Hanımdı. Narin hanım görmüş geçirmiş, hayatta deneyimleri olan bir kadındı. Nermin’in buğulu gözlerini fark etti. Ne oldu diye sordu? Nermin serçeyi gösterdi, kanadının kırılmış olduğunu söyledi, "Aynı benim gibi..." Narin Hanım "Bir veterinere götürelim bu böyle olmaz ki" dedi. Nermin, neden bu benim aklıma gelmedi ki diye düşündü. 

Aslında problemin bir çözümü vardı. Narin Hanım "Ağlamak neyi değiştirir Nermin'ciğim? Uzun zamandır, mutsuz olduğunun farkındayım ama mücadele etmediğinin de farkındayım. Hayatta her şey bir seçimdir ve insan seçimlerinin sonucunu yaşar. Her problemin mutlaka çözümü vardır. Çözüm sadece harekete geçenlere verilir, oturup bekleyenlere değil. İnsanlar yoğun duygular altındayken gerçeği göremezler. Çıkış yolunu bulamayınca da problemler artarak devam eder. Zamanında halledilmeyen her şey daha da büyür." dedi.

İşte Nermin’in yaşadığı şey tam olarak buydu. Tepkilerini zamanında ortaya koyamamak, seçimleri görememek. Narin hanım Nermin'in bu kara bulutlu halinde ışık olacak cümleler söylemişti. Dikkatini çekti Nermin'in... Beraberce minik serçeyi veterinere götürmek için yola çıktıklarında da Narin hanım devam etti sözlerine....

"İnsan bu hayatta problem yaşar. Mutlaka bu problemlerinden çıkış noktası verir hayat ona. Önemli olan ümidini kırmadan yola devam edebilmektir. İnsanın ümidi olduğu takdirde çözüm için yola çıkabilir. Ve insan hiçbir zaman yaşadığı olay ne olursa olsun, kendini elememelidir. Sende hiçbir zaman hayat seni elemeden kendini eleme Nermin... Çünkü bir problemin mutlaka sayılarca çözümü vardır..."