YAPMASAYDIN!

Bu kadar olmamalıydı diye düşündü Zeynep. Yaptıklarımın karşılığı bu olmamalıydı. Neyi eksik yaptım ki başıma bunlar geldi diye kendi kendini suçluyordu. Hayatı boyunca hep veren taraf olmuştu; onca yılın sonunda duyduğu cümle canını çok yaktı: ”Yapmasaydın, senden bu kadar fedakarlık yapmanı isteyen mi oldu!!!”

Bu duyduğu neydi şimdi, nasıl bir cümleydi. Kalbinin derinliklerine bıçak saplanmış gibi hisseti, hem de çok derin bir yere… Onca yılın sonunda bir iyi ki varsın diye beklerken gelen cevap; “Yapmasaydın!” oldu. Ferhat bunu dedi ve arkasına bakmadan çekti gitti.

Elleri bomboştu artık. "Sıfıra sıfır elde var sıfır!" dedi. Verdiklerinin karşılığını en azından saygı olarak alabilmeyi ummuştu ama nafile. Aldığı tek şey; yapmasaydın kelimesi oldu. Sadece “Nasıl yaa!” diyebildi. Kaybettiklerine mi, emeklerine mi, geçen zamana mı, aşağılanmalarına mı, hissettiği değersizlik hissine mi üzülmesi gerektiğini bilemedi. Gözünden aşağıya yaşlar boşaldı. Niye böyle olmuştu ki; bir türlü anlam veremiyordu. "Nerede hata yaptım ki?" diye düşündü. İstediği tek şey sevilmekti. Bunu için de elinde ki avucunda ki her şeyi vermişti. Parasını, sabrını, anlayışını…

Ferhat’ı hiç ikiletmemişti; bir şey mi istedi tamam derdi hep. “Yaparım, hallederim, olur” derdi. Tartışma çıkmasın diye susmayı doğru zannetmişti. Şimdi ise nankörlük gördüğü için canı yanıyordu. Yaşadıklarını kabullenemiyordu.  

Şimdi yaşadıklarını nasıl telafi edecekti? Bu acıyı ne unutturabilirdi ki? Nasıl yeniden birilerine güvenecekti? Yapayalnızdı artık.  “Bu zalimliği hak edecek ne yaptım?” diye düşünüp kaldı.

Aslında bu hayatta her mazlum, kendi zalimini kendi oluşturur.  Her şeyin bir ölçüsü, bir kıvamı vardır. Hayat insanı kıvamı kaçırdığı her yer ve konuda zorlar. İnsanın başına yapıp ettiklerinden başkası gelmez ama bunu kabul edip, kendini fark etmek insanın canını acıtır. Kabul dönüşümün ilk aşamasıdır. Ve bu kabulden sonra insanoğlu yavaş yavaş doğru olan ve dengeye getiren davranışları yaptıkça zaliminden kurtulmaya başlar... Peki nedir bu doğru ve dengeye getiren davranışlar?