GERÇEĞİ NE BUNUN?

"Eyvah! Böyle bir şey nasıl olabilir? Nasıl bıraktım elimden? O kadar güzellerdi ki…"

Nikahına bir hafta kala onlarca çiçekçi gezmiş ve en beğendiği çiçeği sipariş etmişti. Detaylı anlattı siparişi verirken. Kurdelesinin renginden bağlanma şekline kadar her ayrıntı önemliydi. Bu mevsimde çok zor bulunan, herkesin çok dikkatini çekecek, masmavi güller seçmişti Elif el çiçeği olarak. Salona girmelerine birkaç dakika kala yurtdışından gelen arkadaşı gelin odasına gelince kucaklaşmak için çiçeği elinden bırakmıştı. Nereden bilebilirdi ki kardeşi farkında olmadan üzerine oturacaktı…Olayı fark ettiklerinde çiçekler çoktan ezilmişti. Az sonra nikah merasimi başlayacaktı ama Elif’in elinde herkesin çok beğeneceği güzel çiçekleri olmayacaktı. Ne büyük şanssızlık…

Hayatı boyunca unutmayacağı o anı düşünürken müstakbel eşi Mustafa “Olsun canım, çiçek olmadan da evlenebiliriz. Nikah için böyle bir şart yok.” diyerek yine rahatlatmayı başarmıştı. Elif o anki duygularını ve içinden geçen “Ama her gelinin çiçeği olur.” fısıltılarını bir kenara bırakıp, gerçekte olması gereken neydi, diye düşünmeye başladı…

Gerçekten her gelinin elinde bir çiçek olmalı mıydı?

Çiçek olmadan nikah eksik mi kalırdı?

Bir genç kızın mutlu bir gelin olmak için olmazsa olmaz denilen herhangi bir şeye ihtiyacı var mıydı?

İnsan hayatında birçok konuda olmasa da olur şeyleri şart koşuyor. Ya da herkesin yaptığını kendisinin de mutlaka yapması gerektiğini düşünebiliyor. Gerçekten herkes yaptığı için doğru olabilir mi tüm bu gereklilikler?

Örneğin, kahvaltı yapmadan evden çıkamaz mıyız ki annelerimiz bu kadar ısrar eder?

Öğle yemeği yemeyince bitkin mi düşeriz?

Deniz olmadan tatil olmaz mı?

İnsanın dinlenebilmesi ekonomisine mi bağlı?

Fark ettiniz mi, birileri bu şekilde yapıyor diye bizim de hiç düşünmeden yaptığımız bir sürü şey var…

Hiç düşünmeden yaptığımız alışverişler…

Bir şeyleri herkes gibi yapmak uğruna üstlendiğimiz yükler…

Peki öyleyse,

Bir iş yaparken, bir karar verirken insan neyi referans almalıydı?

Onu hep kâr ettirecek kararı nasıl anlayabilirdi?

En az maliyetle en verimli sonuca ulaşmanın yolu neydi?

Sadece kendisine değil, çevresine de fayda sağlayacak kararlar nasıl olmalıydı?

Sadece bugün değil, yıllar sonra da arkasında duracağı kararları nasıl bilecekti?

Üstünde düşündükçe işlerin kalıcı ve geçici ayrımını yapmaya başlamıştı.

Geçici olan şeyler nasıl gerçek olabilirdi?

Ama insan işlerini gerçeğine göre değil, etraftan gördüğüne göre yapmayı alışkanlık edinmişti. Oysa; havanın, suyun, toprağın bir gerçeği olduğu gibi; evliliğin, çocuk yetiştirmenin, kariyer yapmanın da bir gerçeği vardı. Bu gerçeklik ise elinde tuttuğun bir gelin çiçeğinden, yiyemeyeceğin maketten bir düğün pastasından, havai fişeklerden çok öteydi. İnsan nasıl ki toprağın, bitkinin gerçeğini bilmeden ondan verim alamıyorsa, evliliğin gerçeğini bilmeden mutlu evlilik beklememeliydi. Bu gerçekliğin içinde tıpkı eşinin dediği gibi, el çiçeği yoktu. Anlayış, iyi bir ilişki, ihtiyaç görme, ortak hedefler, çiçekten çok daha önemliydi…