NEVRESİM

Bu sefer epeydir sermediği mavi çiçekli nevresimi sermek istedi yatağa. Önce su geçirmez örtüyü düzeltti, sonra çarşafı serdi. Yastıkların kılıflarını geçirirken Filistin geldi aklına...

"Bir zamanlar hafta başında nevresim değiştirmeyi âdet haline getirmiş kaç kadın, şu an başını sokacak bir yeri olmadığı için yollarda acaba?" diye düşündü. Sonra haberlerde gördüğü o görüntü düştü zihnine. Hijyenik hiçbir şey bulamayan kadınların yıkıntıların ve molozların arasından buldukları çaputları kullanmak zorunda kaldıklarını anlattıkları o görüntü…  İçinin ürperdiğini hissetti.

Yastıkların kılıfını geçirdi. Şöyle eliyle bir güzel kabarık hale getirdi. Sonra yorgana nevresimi geçirdi.  Potluk yapan yerleri düzeltti. Ardından yatak örtüsünü serdi. Yatağın kenarına ilişti. Bir yandan elini örtünün üzerinde gezdirirken bir yandan da acı çeken birinin yerine kendisini koymadan o acıyı tahayyül edemeyen her insan gibi “Oradaki ben de olabilirdim.” dedi. Şimdi buna şükür mü etmeli yoksa üzülmeli mi bilemedi…

Tüm bunları yaparken zihninde hep bir Filistinli kadın belirdi. Sabahları telefonun alarmıyla uyanıp çocuklarının ve eşinin kahvaltısını hazırlayan… Servis saati yaklaşınca bir telaş çocukları hazırlayıp yolculayan… Eşini işe gönderirken “ALLAH seni korusun.” diyen... Salonunu süpüren, lavaboları temizleyen, kahvesini yapıp televizyon izleyen, yemeğe misafir davet eden, sıcacık yuvasında alnı secde gören, telefonda annesiyle sohbet eden, kardeşine gidip dertleşen bir kadın… 

Masanın üstüne hangi örtüyü sereceğine karar veremeyip birkaç gün düşünen, misafire günlük tabaklarla yemek ikram etmeyen bir kadın… Aynanın karşısına geçip saçlarını tarayınca kendisini güzel bulan bir kadın… Akşam olup da çocukları yatırırken saçlarından öpen bir kadın… Bazı dönemlerde sinirli olup eşine çocuklara bağıran ama hiç eksiği kalmayan bir kadın… Doğum gününde beğendiği yüzüğü isteyen bir kadın… Bazı sabahlar morali bozuk uyandığı için surat asan ama çoğunlukla mutlu ve güleç olan bir kadın…

Şimdi kim bilir nerede o kadın? Belki mezarda, bir bombaya ya da bir kurşuna denk geldiği için. Belki esir, bir kampta ve hiç kimsenin tahmin bile edemeyeceği eziyetler içinde. Belki sürgün halinde oradan oraya gidiş halinde. Belki beyaz bir örtüye sarılmış çocuk cesedi teslim alıyor. Belki vurulan kocasına ağlıyor. Belki aç, susuz belki… Hepsi ve daha fazlası birer ihtimaldi…

Sonra kendine sormadan edemedi; 

“Sahi onun hayatını benimkinden daha değersiz kılan şey neydi? 

Filistinli oluşu mu? 

Gazze’de bulunuşu mu? 

Müslüman oluşu mu? 

Ben bugün bu sabah sıcacık yuvamda tertemiz nevresimli yatağımda otururken Filistinli bir kadının bunları yaşamasına sebep olan şey neydi? 

Filistinli bir kadını dünyanın geri kalanından daha değersiz yapan şey neydi?”