YA İŞİME SON VERİRLERSE

"Zulmü engellemek isteyen, yapamadı…

Yapabilen ise, engellemek istemedi…

Gerçekleri bilenler konuşmadı…

Konuşan ise bilemedi…

Ve böylece bu dünya;

Masumlar için yaşanamaz oldu…"

Bu acı olayın kaçıncı yüzüncü günündeydik? Elif artık sayamıyordu… Zulüm gören masumların resimlerini görmek, haberlerini okumak onu derinden üzüyordu… İlk zamanlarda bütün dünya zulme karşı sesini çıkarırken, simdi çoğu normal hayatına geri dönmüştü sanki… Başlarda herkes destek paylaşımları yaparken, artık pek azı duyarlıydı… Normalleşmişti sanki… "Ama bu adil değil, nereye kadar böyle devam edecek?" diye söyleniyordu Elif. Az da olsa unutulmuştu sanki…

Bir yandan insanlar sosyal medyada tekrar tatildeki yenilen yemekleri, gezmeleri, manzaralarını paylaşırken, diğer yandan üç günlük bebeklerin anneleri can verirken, o masum yavrular kimseye seslerini duyuramıyorlardı…

Bir yandan şaşaalı yemek sofraları devam ederken, diğer yandan mazlumlar uzun zamandır kuru bir ekmeği ıslatıp beslenmeye çalışıyordu…

Bir yandan evcil kediye özel mama alınıp, bakımına özen gösterilip, evde özel yaşam alanı oluşturulurken, diğer yandan masum bir kopek zulüm görüyor. Gördüğü şiddet sonrası gözünden yaş akarak bacaklarını sürükleyerek ilerlemeye çalışıyor…

Bir yandan suyun kıymeti bilinmezken, diğer yandan bir yudum su alamadıkları için can verenler…

Elif her gün kendine “Birilerinin bunları engellemesi lazım… Birilerinin konuşması lazım…” diyordu. Gündemi sıkı takip ediyor, evdekilerle bunun acısını paylaşıyordu. Zulmün bitmesini istiyordu.

Ama iş yerinde tarafını belli etmeye çekiniyordu.

Ya sahip olduğu statüsünü kaybederse? 

Ya işine son verirlerse?

Ya bir yerde tarafını belli ettiğinde onunla tartışmaya girenler olursa?

Ya arkadaşlarla buluştuğunda konuyu açtığında onunla alay ederlerse?

Ya “Bu durumda eğlenceye katılmak istemiyorum, yasımız var.” dediğinde arkasından kötü konuşsalar?

Cesareti yoktu Elif'in...

Oysa kimse cesaret göstermediğinde, zalim zalimliğine devam eder…

Harekete geçmek için ateşin benim evime düşmesini mi bekleyeceğim?

Tarihe nasıl geçmek istiyorum?

Elimden geleni yapmış olarak mi? Seyirci olarak mı?

İnsanoğlu muhakkak bir taraf seçer. Taraf seçmediğini söylese bile, duruma göre bir tarafı desteklemiş olur. Davranışlarıyla düşüncelerini ortaya koyar.

İşte bu yüzden sormalı insan kendine; 

Ben zalimlerden mi yanayım, mazlumlardan mı?

Ve aynı zulüm benim başıma gelirse eğer, dünya bana seyirci kalsın mı?