NİYET

Işıl ışıl bir yaz akşamında ılık bir rüzgâr esiyordu. Ay bir yandan gülümsüyor, yıldızlar pırıl pırıl parlıyordu. İş arkadaşlarının kimisi, memleketine çoktan gitmiş yaylanın soğuğunda sobada pişen çaylarını yudumluyor, mısırlarını yiyor; kimisi ise sıcacık kumsallara kendini çoktan atmış denizin tadını çıkarıyor, akşamında ise sahilde yürüyüş yapıyordu.

Mine, Temmuz’da tam üç haftalık tatiline çıkacakken ve son hafta onun için oldukça önemli olduğu halde, doğumu yaklaşmış ve süreci sıkıntılı olan iş arkadaşına izne çıkma noktasında öncelik verilmesini patronundan talep etti. Aylardır çalışmış iznini kullanmamış, Temmuz’a göre kendisini ayarlamıştı. Ancak ekstra bir durum olunca destek vermenin gönlünü rahatlatacağını biliyordu. Arkadaşı ise bir süre hastanede yatacaktı. Mine işini aynı titizlikle yapmaya devam etti. Patronu her seferinde teşekkürlerini dile getiriyor, partneri ise bu jestini asla unutmayacağını söyleyerek her gün Mine’ye dualar ediyor ve süreci ile ilgili onu bilgilendiriyordu. Bir hafta, iki hafta derken Mine’nin hiç şikâyet etmeden, tebessümü hiç eksik etmeden sürecini devam ettirmesi herkesin dikkatini çekiyordu. 

Yetişmesi gereken tüm veriler erkenden yetişmiş, departmanında tek başına dev kadro olabilmişti. Diğer departmandaki arkadaşları da ellerinden geldiğince desteklerini eksik etmiyordu. Mine zorlandığı yerlerde çok daha hızlı ve akıllıca hamleler yapmaya başlamış, yıllardır sıkıntı çektiği detayları bir çırpıda yapabilir hale gelmiş, çözüm marifeti şaşılacak seviyede artmıştı. Patronu Mine’yi yanına çağırdı ve bu süreçteki duruşunu takdir ettiğini, çok iyi bir rol model olduğunu gözlemlediğini söyledi. Sonra, vaktinden önce düşünülen ve planlanan tüm belgeleri ilettiği için Temmuz üçüncü hafta itibariyle bir ay tatili olduğunu söyledi. Mine ne diyeceğini bilemedi, gözlerinin dolmasına da engel olamadı…

Niyeti öyle güzeldi ki, ihtiyaç gidermeyi öncelik yapmıştı zira ortada acil bir durum vardı. Ancak olaylar öyle dizayn oldu ki, tam istediği zamanda tatiline çıkacak ve bir hafta da ek olarak tatil yapabilecekti. Hem kendisine hem de sevdiklerine vakit ayırabilecekti. Düşünüp de uygulamaya dökemediği birçok şeyi yapabilirdi. Arkadaşının hastanedeyken durumu daha iyiye gitti, sağlıkla evladını kucağına aldığı bilgisi de aynı gün geldi. Mine bir kez daha anladı ihtiyaç gidermenin ne şifalı bir detay olduğunu...

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; İhtiyaç giderenin ihtiyacı giderilir.

İnsanın niyeti ne kadar güzelse, akıbeti o yönde şekillenir. Mesele o tebessümü elden bırakmadan, yük alındığında şikâyet etmeden yol almaya çalışabilmektedir. Sonucu düşünmeden hareket edince o yollar açılır. Birinin yarasına merhem olunca, hiç olmadık anda insanın yaralarını kapatacak güzellikler yaşanır.

Her daim güzel niyetlerle, ihtiyaç giderenlerden olmak dileğiyle…