İPLERİ KOPARMA

İnsanoğlu dünyada,

Adem ile Havva’dan bu yana...

Hatırlasa gerçeği,

Düşecek dosdoğru bir yola...

İnsanoğlu dünyada...

Nasıl olacak ki dosdoğru yolda?

Sarılsa Yaratanın ipine sıkıca,

Yoluna girecek yavaş yavaş aslında...

Düşe kalka gitmenin maliyetini hesaplamadı insan o anda,

Hep haklıyım dedi kendine ve etrafa...

Dört buçuktan beş almayı başarı saydı her konuda,

Puanlama on üzerindendi oysa...

Seçti kolay olanı, toplamda zorlaştırdı hayatı zamanla...

Bir düşünse insan aslında;

Yok saymak kolay,

Ya O seni yok sayarsa?

Uzaklaşmak kolay,

Ya O uzaklaşırsa?

Yapmamak kolay,

Ya O, senin yapacak marifetini durdurduysa?

İnsanoğlu dünyada...

Bilemedi tek olmakla yalnız olmak çok farklıydı oysa,

Tek olmaktan değil, yalnız kalmaktan korkmalıydı aslında,

Tek olmak kolay,

Ya yalnız bırakırsa?

Başkasına selam vermemek kolay,

Ya O'nun selamına uygun yaşantımız yoksa?

Kimsesiz kaldıktan sonra,

Var saysan ne fayda?

Öykü oyuna dönüp perde kapandıktan sonra,

Sahneye çıksan ne fayda?

Gerçeği hatırlamadıktan sonra,

Sen, sen olsan ne fayda?

Kuyudan çıkaracak olanla ipleri kopardıktan sonra,

Kuyudan çıksan ne fayda?

Bu hayatta yaşa ama diğer hayat için çabala,

Seni kuyudan çıkaracak olanla ipleri koparma!