GÜÇ ZALİMLEŞTİRİR

Güç insanı zalimleştirir,

Güçlendikçe daha çok ezmek ister mazlumu,

Mazlumu ezdikçe bir şey sanar kendini...

Şeytan insana güzel göstermiştir yaptığını,

Ama bilmez kendine yazık ettiğini...

Güç insanı zalimleştirir,

Halbuki asıl güç sahibi ne kadar da merhametli zalime bile,

Bekler belki yolundan döner diye,

Ve bir süre izin verir masumun canının yanmasına,

Ama zalim bilmez mühlet verildiğini kendine,

Ve azar da azar,

Ve kimsenin yapamayacağı kötülüğü yapar kendine...

Masum çocuklar,

Savunmasız kadınlar,

Güçsüz bırakılmış erkekler,

Sana kendini güçlü hissettiriyorsa,

Aslında kimsenin yapamadığını yaptın kendine...

Aşağıladın,

Aşağılandın,

Neydi sana bunu yaptıran?

Neydi seni hakka bu kadar düşman kılan?

Hiçbir büyüğün bir öğüt vermedi mi sana?

Neydi sana bu kadar kendine düşman kılan?

Rüzgâr ektin fırtınadan başka ne kaldı payına?

O kadar zaman,

O kadar para,

O kadar emek,

Ne içindi?

Yeni bir şey var edemeyen,

Eskiyi geri getiremeyen,

Batıl için bu savaşınız,

Ne içindi?

Hak gelip batıl yok olduğunda,

Sığınacak bir liman kalmadığında,

Çepeçevre sarıldığını anladığında,

Kaçacak bir yer kalmadığında,

Seni yaratana bu kadar mahcup olmanın sebebi,

Ne içindi?

Güç insanı zalimleştirdi,

Halbuki merhametli olduğunda yükselecekti...