KALABALIK

Kalabalık...

Her yer çok kalabalık...

Evler, okullar, hastahaneler, mağazalar, sokaklar, caddeler, kafeler, arabalar, otobüsler, uçaklar, vapurlar, trenler... 

Her yer insan...

Bir koşturmaca bir telaş, bir yerden bir yere varmaya çalışanlar... 

Herkeste bir hareket var elbette, gün doğumundan başlayan,

Bir düşünce, bir davranışa temas ediyor nihayetinde...

Bu hareketin içinde, her yaptığı hamleden sorumlu insanoğlu,

Çoğunlukla da bu sorumluluğun farkında olmadan.

Peki nereye gidiyor insan bu hareketlerin sonucunda?

Hayra mı yaklaşıyor? Şerre mi yaklaşıyor?

Bu hareketler insanın kibrini mi arttırıyor? Hiçliğini mi?

Sonunda şükrü mü artıyor insanın, şikayeti mi?

Duyguları mı aktifleşiyor? Yoksa bilinci mi?

Ne katıyor insana bu hareketler? Nedir katma değeri, artı mı, eksi mi?

Düşünme potansiyelini arttırıyor mu?

Yoksa hızla cahilliğe mi sürüklüyor?

Soyutluk mu katıyor insana bu hareketler? Yoksa somutluk mu arttırıyor?

Hareket ediyor insan elbette...

Peki o hareketle kalpteki siyahlıklar mı siliniyor? 

Yoksa her an yerine yenisi mi ekleniyor?

Lehte mi ilerliyor o hareketler, yoksa aleyhinde mi? 

Kalabalık... 

Her yer çok kalabalık, her yer insan... 

Ve insanda her an, bir sürü hareket...

Sorumlu insan, her hamlesinden sorumlu.

Yaklaştığından, sakındığından, konuştuğundan, sustuğundan, gördüğünden, göz çektiğinden... 

Sorumlu insan... Her hareketinden...

Kurduğu ilişkilerden, kopardığı bağlardan,

Anlık acılarından, anlık hazlarından,

Haksızlığa uğradığında verdiği tepkiden veya haksızlık ettiklerinden,

Nuh deyip, Peygamber demediklerinden,

Söz verip, fasıklık yapıp sözünü tutmamalarından,

Verdiği akdi bozup, hiç bir şey yokmuş gibi davranmalarından,

Sorumlu insan...

Hangi hareketti insanı üstün kılan? Hangi hareketiydi kendini aşağılatan?

Bir kez yaşayacağı bu hayatta, bir şey ortaya koyması lazımdı insanın... 

Ve öylede oldu!

Kalabalıklar içinde, bir insan bu dünyadan geldi ve geçti...

Peki bu geçişler hangi yöndeydi? 

Bu geçişlerin amacı neydi?