BİR KÜÇÜK HAYAT MESELESİ -I-

Merhaba sevgili günlük, 
Ben Zehra…
Seninle anılarımı paylaşacağım:)
Ay bir garip oldum ya…
Hayatımda hiç günlük tutmamıştım. Lisedeki edebiyat öğretmenim; 

“Yaz… Anılarını bir kağıda yazarsan yazma marifetin artar” dedi. Pek güzel anlatma kabiliyetim varmış. “Sen kesinlikle yazmalısın” dedi. Ben de bu yaz anılarımı yazmaya karar verdim. 

Evet, başlıyorum... 
Bu yaz annemin memleketine geldik. Karadeniz’de bir yer; Rize. Burası hiç İstanbul’a benzemiyor. Her yer dağ tepe, evler de birbirine çok uzak. Yemekleri de genellikle sebzeden. Yemekler sanki birbirinin benzeri gibi geliyor bana. Geçen yaz da Erzurum’a gitmiştim. Orada da her yemekte et vardı. Her iki şehirde İstanbul gibi değildi. İstanbul’daki apartmanımızda Muğlalı Yağmur komşuma gittiğimde, otlu börek yapar bana. Nasıl da mis gibi olur el açması böreği… Alt komşum ise Saliha Abla, kendisi Konyalıdır. Apartmanda etli ekmek ondan sorulur. Bir de güzel yapıyor ki oturup iştahla yiyorum. En üst katımızda Şengül Teyze var. Hataylı o da… Ona gittiğimde ise künefesiz bırakmaz.  
Hatta Arap bir komşumuz var giriş katta oturuyor, Rana Teyze. Çok güzel Falafel yapar. Tek bir apartman ama çeşit çeşit yemekler... Ne zengin bir apartman değil mi?

Farklılıklar ne büyük zenginlik… 

Değil mi günlük?

Apartmandakilerle pikniğe gittiğimizde çok zengin bir masa oluşuyor haliyle… Etli ekmeği, falafeli, otlu böreği, künefesiyle ziyafet şöleni adeta…

Mesela bir mağazaya gitsem sadece pantolon satsa; pantolona ihtiyacım varsa giderim o mağazaya. Ama bir mağaza düşün ki gömlek, pantolon, etek, elbise… Hem de her çeşit kumaştan. Ben çeşitliliği olan mağazaya gitmek isterim, çok fazla seçeneğim olduğu için…

Aslında düşünüyorum da insanlar da öyle… 

Anneanneme bakıyorum, ona bir soru soruyorum. Sorumun cevabı hariç her şeyi anlatmış oluyor. Ne sorduğumu unutuyorum. Bir gün eve gelince hatırladım. Bir defasında kendimi kiraz ve vişnenin yaprakları arasındaki farkı anlattığını dinlerken buldum. Halbuki ben ona pilav tarifi sormuştum! Kirazın yaprağına nereden geldik ?

Anneme bakıyorum, ona okulda yaşadıklarımı anlatıyorum, anlatıyorum. Tek söylediği şey “Tamam”. O kadar şey anlattım sadece bir “Tamam” mı yani? Bir yemek yaparım illaki laf edecek bir şey bulur. “Bu böreğin çörekotu az olmuş.” Ama annemden bir çanta örmesini istesem muhakkak biter. Bir işi bitirmeden başka işe geçmez. 

Peki teyzem öyle mi? Ondan bir atkı örmesini istedim atkıyı hala bitirecek. Atkıyı bıraktı şapka örmeye başladı. Tabi sonra onu da yarım bıraktı. Ama evde aniden bir aksilik olunca da hemen o problemi çözen de yine benim teyzem.

Etrafımızda birbirinden farklı mı farklı insanlar var. Her biri ayrı neşe katıyor. Ayrı bir zenginlik oluşturuyor. Her birinden bir şey öğreniyorum, gelişiyorum.
Yani kısacası sevgili günlük Rize’ye gelince anladım ki aslında tek tiplikmiş insana sıkıcı gelen. Farklılıklar ise adeta insanın içini ferahlatıyor gibi... İnsan farklılıkları gördükçe öğrenip, gelişiyor. Sadece Rize’yi görürsem sadece Rize yemeklerini, Rize kültürünü, insanlarını görmüş olurum, deneyimlerim. Ancak Antalya’ya gitsem, Kars’a gitsem, Konya’ya gitsem her şehirden başka başka kültür öğrenirim, deneyimlerim. 
Başka ülkeye gitsem daha da farklı yerler kültürler görmüş olurum.

İnsanda da öyle…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; insan kendinden farklı kişiden çok şey öğrenir ve geliştirir kendini.

Hakikatten öyle...
Benden farklı olanlar bana gıcıklık için değilmiş meğer… 

Tüm bu farklı özellikleri bana başka başka şeyler öğretip beni geliştirir. 
Mesela ben çok dağınık biriyim. Plan, program yapamam ama kuzenim çok tertipli, planlı programlı… Bize bir ay kalmaya geldi ve o bir ayda ondan derli toplu olmayı öğrendim. 
Hayat bu ya…
Karşıma da yeni şeyler öğrenebileceğim benden farklı kişiler çıkıyor. Önceleri çok gıcık oluyordum ama farklılıkları fark edince anladım ki o kişiler beni en çok geliştiren insanlarmış.
Karşımdaki kişinin benden farklı yönleri neler?
Annem kim?
Babam kim? 
Öğretmenim, arkadaşım kim?
En önemlisi ben kimim?
Kendi güçlü yönlerimi ve zayıf yönlerimi deşifre etmeliyim. 
Peki, günlüğümü okuyan sen… 

Sen kimsin?