NEREDE O ESKİ BAYRAMLAR?

Yine bir bayram telaşı sarmıştı mahalleyi...
Ramazan ayı gelirken "Nasıl olacak? Uzun saatler oruç tutmaya dayanabilir miyiz?"
diye hesaplar yapılırken, şimdi "Ne çabuk geçti Ramazan" deniyordu.
Arife günüydü...
Çocuklar Ramazan ayında tuttukları yarım gün oruçlarını hesaplıyorlardı.
Hangisi daha uzun aç kalmış yarışı vardı aralarında...
Ne tuhaf değil mi? "Hangimiz daha çok aç kaldık?" Bunu başarı sayacaklardı o çocuklar. Ramazan orucunun açlığı da başkaydı...
Mezarlık ziyaretleri,
Evdeki son hazırlıklar,
Baklavalar börekler...Hepsi sırayla yapılıyordu o gün.

Ve akşam oldu. 

Ramazan ayı yerini bayram akşamına bırakmıştı.
Bayram akşamı...
Kimisi için heyecanla sabahın gelmesini beklediği, kimisi için de sabah olunca bayram getirecek kimsem yok diye düşündüğü bayram akşamı...

Nihayet sabah olmuştu. Çoluk çocuk herkesin gözünün erkenden açıldığı sabah.
Bayram namazına gitme hazırlığı vardı evde, büyükten küçüğe...
Bayram namazına gidildi, evdekilerde de sofra kurma telaşı başladı...
Otuz günden sonraki ilk kahvaltı...Sofrada da bir şenlik havası vardı...

Ve aile büyüğü bayram namazından dönünce, öpüldü eller.
Eve bayram gelmişti. Sıraya geçti aile üyeleri, 
Kucaklaşıldı,“Bayramın mübarek olsun” dendi içten.

Küçüklerin gözlerinden, büyüklerin ellerinden öpülecekti üç gün boyunca,
Samimiyetle yüzler gülecekti...
Yaşlılar yapılan ziyaretlerle mutlu edilecekti,
Çocuklar şeker ve bayram harçlığı almak için yoğun bedel ödeyecekti...

Kahvaltı masasında başladı aslında eskiyi yâd etme mesaisi...
“Nerede kaldı o eski bayramlar?” dedi evin büyük babası. Bütün aile destekledi tabi...
“Evet, nerede kaldı o eski bayramlar?”

İnsan hep eskiyi anar böyle zamanlarda,

Peki şimdiki bayramlar?
Yeni adı tatil...
Ramazan Bayramı denirdi veya Kurban Bayramı, şimdi ise bayram tatili...

• “Zaten çok yoğun çalışıyoruz bir bayram tatilimiz var onu da akraba dolaşarak mı tüketelim yani?”
• “Bu tatilde dinlenelim sonraki bayramda akraba ziyaret ederiz...”
• “Geçen bayram akrabaları görmüştük zaten şimdi tatil yapalım...”
  
• “Ben gece yarısına kadar mesaideydim sabah bayram namazına falan gidemem, uyuyacağım!”

“Nerede kaldı o eski bayramlar?” dedi yine ailenin büyük babası. “İnsanın içi acıyor bu cümleleri duydukça. Şimdilerde hiç önem vermiyorlar eski değerlere. Keşke bizim bu aile değerlerini korumaya çalıştığımız gibi her aile buna dikkat etse...”

...

İnsanoğlu hep sonuçla ilgilenir bu dünyada. Bayrama konsantre olur ama asıl mesele bayrama gelene kadar yapıp ettiklerinde...
Çünkü bu hayatta her sonuç oluşturduğu sebebe göre verilir insana.
İnsan doğru sebepleri oluşturduğunda ulaştığı sonuç bayramıdır aslında.

Nerede mi kaldı o eski bayramlar?
İmkanlar arttıkça insanın aldığı doyum azalmaya başladığında, o bayramların tadı da bozulmaya başladı yavaş yavaş...
Bayramın yerini tatiller aldı...

Yaşlıların gözü kapıda kaldı...

Nerede mi kaldı o eski bayramlar?
Halen o bayramları yaşayanlar da vardı,
Çok değil pek azıda olsa,
Hala imkanı arttırmadan doyuma ulaşanlarda vardı.

O zaman anlaşılan o ki;
Mesele eski bayramlarda değildi,
Mesele insanın hayata karşı verdiği tepkiye bağlıydı...

Pek azlardan olabilmek dileğiyle;
Bayramınız mübarek olsun...