YOLCULUK

Bu hayatın bir yolculuk olduğunu düşünse insan... 

Varacağı yere ilerliyor adım adım… 

Hiçbir şey yapmadan olduğu yerde dursa bile, sona yaklaştığı bir yolculuk…

İnsan bir yolda neye ihtiyaç duyar?

İki günlüğüne ufak bir tatil planında bile ne yapar? Nereye gideceğiz, nerede konaklayacağız gibi sorulara cevaplar ayarlar. Orada ne yer ne içer , nerelerde gezer dolaşır, bunun için ne kadar bütçeye ihtiyaç var, planlar. Eşyalarını hazırlar, yolu öğrenir. Yolda mola vereceği yerlere, ihtiyaç duyacağı şeylere kadar düşünür. İki günlük yolculuk için bile farklı farklı detaylara dikkat eder.  "Adresi iyice öğrenelim, vaktinde gidelim, kaybolmayalım, yorulmayalım…" diye devam eder...

Peki insan, en önemli yolculuğu için neler yapıyor? 

Öncelikle nereye gittiğini biliyor mu? 

Bu yolun sonu nereye gider?

Bu yolculuk neden var? 

Yolun sonunda bulmak istediği yere varabilmek için ne yapmalı? 

Varacağı yere gitmek için hangi yolları takip etmeli, adres ne?

Yolculukta neler bekliyor? 

Gideceği tatil için hava şartlarına bakmak, hazırlıkları ayarlamak  çok kolay, öğrenmek çok kolay. Hayat yolculuğu için de bütün bunları öğrenmenin bir yöntemi olacağı insanın aklına gelir mi?  Mümkün müdür böyle bir şey?  

Varmak için çabaladığım hangi yollar kapalı?

Hangi yol harcadığım zamanı boşa çıkarır? 

O yola hiç girmeden geri dön tabelası olsa… O yol tümsekli, şu yol çıkmaz sokak, bu yolculukta sana en uygun bu yol diye gösteren bir harita var mı?

Yol varsa varılacak bir adres vardır,  tarif vardır, bu işin bir yöntemi bir haritası vardır…

Bu yollarda daha önce yürüyen birileri, sapan birileri, adrese varan birileri vardır...

İnsanın bu  yolculuğu konforlu kılması,  yolu kolaylaştırması,  varacağı adres için tarif alması mümkün…

Deneyimler insana yolu gösterir, ışık tutar. Böylelikle karanlıkta el yordamıyla yolunu aramasına gerek kalmaz.

Zaten öylesi insan için çok zor değil mi? 

Kaybolma ihtimali çok, vazgeçme ihtimali çok, yıpranma, uğraşma, yorulma...  Oysa çok daha konforlu yöntemler var. O ışıklardan faydalanma, yolu gösteren haritalara sahip olma gibi… İnsanın esasında temel ihtiyacı su gibi hava gibi toprak gibi…

Sadece ne kadar farkındayız bir yolda olduğumuzun ve hızla ilerlediğimizin? 

Ne kadar düşündük şu anda ilerlediğim yer varmak istediğim adres mi? 

Peki varmak istediğim adrese giden yol neresi?

Deneyimsel Tasarım Öğretisi;  insanların hayatından, doğadan, hayvanlardan, tüm canlılardan aldığı deneyimleri yine insanların hayatlarına ışık tutabilmek için insanlara sunar. Yaşanmışlıkları deneyime dönüştürmeyi, hayatı doğru anlamlandırmayı ve başka hayatlardan da öğrenmeyi öğretir. Böylelikle bu hayat yolculuğunda bir harita edinmiş olur insan. Zamanı, enerjiyi, motivasyonunu, maddi manevi tüm kaynaklarını boşa harcamadan gitmek istediği yolda, varmak istediği adrese ilerletir.

İnsanın bu hayatta en önemli yatırımı kendine olmalıdır. Nereye giderse gitsin, etrafında kimler olursa olsun, hangi konumda olursa olsun, yine insan kendiyle aslında. O yüzden insanın en ihtiyaç duyduğu şey iyi bir kendisi… İnsanın kendisinin daha iyi bir versiyonu olabilmesi için ise öğrenmesi en kıymetli olan…

Peki sen, bir kere çıktığın bu yolculuğu nasıl geçirmek istersin?