NEYDEN EMİNSİN?

Toz duman içinde kalmış şehrin tam ortasında hala o bayrak dalgalandığında,

Bir hafta önce sohbetler edilen masanın etrafında kimse kalmadığında, 

Kırık dökük mobilyaların, kullanılamayacak hale gelmiş araçların çokta önemi kalmadığında

O çok sevdiği oyuncağını kaybeden çocuk kaybettiği oyuncağına hiçte takılmadığında

Neyden emindi?

Kaygılı askerler yaptığından habersiz dört bir yana koştuğunda

Kadınların, çocukların amaçsızca bir bir canına kıyıldığında

Elinde kelepçe takılı gençlerin tebessümlü bakışında 

Küçücük bir çocuğun yıkık dökük harabede kendine bir umut ışığı yakaladığında

Neyden emindi?

Bombalar atılırken hala rızkını çıkarmak için çabalayanlar

Güç kendinde sananlara cevabını bakışıyla anlatanlar

O kaosta kaçışan masum kedileri kucağında ısıtanlar

Acıyla yoğrulması beklenirken neşeyle doğrulanlar

Neyden emindi?

Her şeye rağmen ocağın tütmesi için var gücüyle çalışanlar

El ele verip, neyin ne olduğunu konuşmadan anlatanlar

Tutunduğu dala sımsıkı sarılanlar

İmkanı yokkende hayırda birbiriyle yarışanlar

Neyden emindi?

Vaadedilen topraklarda yaşananlara rağmen insanların duruşuna bakınca

Atılan kurşunlara ufacık bir çocuk kafa tutarken sen şahit tutulunca

Mutlak hakim kim, her an sayısız delil sunulduğu bilincine varınca

Anda acılar toplamda faydaya taşıdıkça 

Her kara gece bembeyaz gün ile ışıyınca 

Neyden eminsin?

Onlar uzak ülke diye düşünüp, olanlar oldu diye baktıkça, 

Biz ne yapabiliriz ki deyip, üstünü örtüp anlık hazlara daldıkça, 

Gerçeği fark etmiş ve  boykot ürünü almamaya karar vermiş çocuğu bile yadırgadıkça, 

Dünya geçiş asansörüyken, orada kalıcı olmaya çalıştıkça,

Bolluğun olduğu gibi kıtlığında başına gelebileceğini unuttukça, 

Masuma gülüp geçip, zalime olan dolaylı desteğe devam ettikçe,

Akıbetinle ilgili eksiler arttıkça,

Neyden eminsin?