HANGİ TARAFTASIN?

İçinde derin sıkıntıyla kendini arabanın koltuğuna attı. Her zamanki günlerden herhangi birindeydi. Mesaisini bitirmiş, arabasına gelmişti işte. Gelmişti gelmesine ama bırak arabayı çalıştırmayı kolunu dahi kaldırmak istemiyordu Elif, koltuğa çökmüştü adeta. Ne yapacağını bilemez bir haldeydi. Derken radyoda çalan bir şarkı çekti dikkatini: ''Kim anlar derdimi? Biz olduk hem dost hem düşman... Ağlama ben ağlarım, sen benim diğer yarım...'' 

Ve usul usul akmaya başladı gözyaşları, tutamıyordu kendini. Günlerdir takip ediyordu Filistin'de ki katliamları. Her yaştan, her konumdan olan insanları ve hayvanları... Kadınları, çocukları, yaşlıları, esir alınmış erkekleri...  Bütün duygular arasında sıkışıp kalmıştı. Orada zulme uğrayan insanlar için hem üzülüyor, hem bu zulmü durduramamanın utancını yaşıyordu. Hem asıl kazananın onlar olduğunu biliyor, teselli oluyor, hem bu sınav da kendisinin kaybeden olmasından korkuyordu. Hem bir gün bu zulmün biteceğinin ümidi vardı içinde, hem de bu zulüm olurken insanların sessizliğinin kahrı. 

Öyle ki bu zulmü engellemek isteyen, yapamadı,

Yapabilen ise, engellemek istemedi.

Gerçekleri bilenler konuşmadı,

Konuşan ise bilmedi.

Ve böylece bu dünya; Masumlar için yaşanamaz oldu…

Ya biz bu dünya da hangi tarafta olmuştuk? Onların acısını acımız bilebilmiş miydik dostları gibi? Ya da tükettiğimiz her bir ürünle mali destek mi olmuştuk atılan bombalara, düşmanları gibi?  Sahi hem dost, hem düşman olmak mümkün müydü? Yoksa arada kalmak zaten kötülüğe taraf olmak mıydı? O anda anladı Elif tüm mesele taraf belli etmekteydi. Hiçbir şey yapamasan bile tarafını belli etmek yapılacak her şeydi...

İnsan sadece kendini kandırır net olamayıp ''Tamam ama...'' dediğinde. Ve ne kadar net olursa o kadar bozulur kurulan oyunlar tek tek... Ve o netlikle; ''Tamam, peki ben ne yapabilirim?'' dediğinde, doğru sebepler oluşturmaya başlar. Ne kadar doğru adımlar atıp, doğru sebepler oluşturabilirse, o kadar da hayırlı sonuçlar almaya hak kazanır. Çünkü bu hayatta insan oluşturduğu sebeplerin sonucunu yaşar. Ve insan arada kalmışlıklardan çok yorulur. Sudaki iki kayığa basıp, onunla yol almaya çalışan kişinin hali gibidir hayat onun için. Ne tarafta olduğu belli olmayan, hız yapmak istese bir taraf gitmediği için o hızı  yapamayan, durmak istese bir taraf giderken duramayan... O yüzden netlik ister hayat insandan.

Hangi yöndesin?

Hangi taraftasın?

Hayırda mı şerde mi olanlardasın?

Elini yüzüne götürdü Elif. Gözyaşlarını sildi, derin bir nefes aldı. Ve kendine sordu; ''Peki ben ne yapabilirim?'' Ve ilk doğru cevabını verdi. Tarafını belli etmekle başlayacaktı... Onun tarafı zalimler değil, masumlardan yana olmaktı...