EVET

Necmi, Reyhan’a şiirini yazalı ve yollayalı üzerinden iki hafta geçmişti. Reyhan’la ara ara haftada iki üç kez karşılaşır, selamlaşırdı. O hafta nedense yolları da kesişmemişti. Acaba hayat onların evlilik yolunda yollarını kesiştirecek miydi?

Reyhan nasıl tepki verecekti? 

Reyhan’da aynı yola çıkacak mıydı onunla? 

Aynı yolda, aynı yöne, yan yana… Birbirine bakmadan, gözler hep karşıda…Aynı yönde olabilecekler miydi?

İş yerinde bu konuları aklına getirmemeye çalışsa da Reyhan’ın cevabını çok merak ediyordu. Annesi farklı bir tebessümle açtı kapıyı o gün Necmi’ye. Necmi’nin annesi Perihan Teyze çok sever, çok da beğenirdi Reyhan’ı. Haberi de yoktu Necmi’nin mektubundan aslında. 

Perihan Teyze,o gün mahallede komşulardan yeni taşınan birine hayırlı olsuna gittiğinde Reyhan’ın geçen hafta bir kermes organizasyonuna katılıp, Gazze için uzun süredir birşeyler yapmaya niyetini gerçekleştirdiğini duyduğunda tekrar takdir etti Reyhan’ı. Eve geldiğinde de Necmi’ye anlattı bu takdirini. O gün Necmi adına gelmiş bir zarf bırakmıştı postacı. Zarfı annesinden alır almaz koştu odasına Necmi bir heyecanla. Perihan Teyze de şaşırdı bu duruma.

Reyhan dan beklediği cevap vardı içinde aslında. Nasıl durabilirdi ki o anda?

Reyhan da cevabını dökmüştü dizelere;

“Merhaba…

Seninle evlenir miyim diye sormuşsun bana,

İnsanların normallerine anormal bir yaşam stili vaad etmişsin.

İnsanların, daha doğrusu evlenmek isteyen genç kızların tercihleri pek bu yönde değil. Neredeyse hemen hemen hepsi maddiyatı güç, çok şaaşayı güzellik olarak değerlendiriyor benim aksime.

Peki ya yolumuz birse sen razımısın eksiklerime?

Arada sırada, hatta biraz fazla sırada katıldığım hayır işlerinden dolayı ev işlerindeki oluşacak aksaklıklara…

Yemek yapmaya zamanım olmadığında benimle yumurtaya ekmek banmaya razı mısın?

Hastalandığımda kapıyı sana pijamalarımla açmama, o halde bile tebessüm etmeye çalışmama…

Her ayın bazı günleri malum sebeplerle oluşturacağım gereksiz alınganlıklara razı mısın?

Senin kazandığını çoğunlukla ihtiyaca yönelik, arada sırada bazen miktarı kaçırarak gereksiz harcamalara savurma ihtimalime razı mısın?

Gücüm yetmediği için açamadığım salça kavanozundan dolayı salçasız yemek yemeye…

Sık sık bozulma ihtimali olan ev eşyalarımızı tamir etmeye çalıştığında, artan parçadan dolayı yapabilme ihtimalimin yüksek olduğu dırdıra razı mısın?

Soframızı olmayanla paylaşmaya, yeri geldiğinde aç kalmaya razı mısın?

Çoluk çocuğa karıştığımızda geceleri yetemediğimde bana destek olmaya…

Defalarca söylememe rağmen ders çalışmadıklarında tek işaretle onlara ders çalıştırmaya…

İşim uzadığında çocukları okuldan sen almaya…

Hatta onlara nadiren de olsa yemek yapmaya razı mısın?

“Elde edebileceğimiz somutluklardan vazgeçip, Tüm soyutluklarımızı ve farklılıklarımızı severek, birbirimize sevgimizi sözlerle değil de davranışlarımızla belli ederek, birbirimize destek vererek, aynı yöne birlikte yürüyerek, benimle evlenir misin?” demişsin yaaaaaaa:)

Aynı yönde, yan yana

Ortak hedefe doğru, aynı yolda…

Sen de razıysan yazdıklarıma,

EVET!

Seninle Evlenirim Necmi...