NEYDİ SAHİ?

Sadece bir kelimenin altında yatar insanın zenginliği,

Bilmediğinde miktarların çokluğu sanır bolluğu…

Daha çok parası olsun, marka kıyafetleri, varlıkları,

Lüks bir araba mesela,

Daha çok, daha, daha…

Varken niye tatmin değil o zaman, neden daha fazlasını arar?

Mutlu olacağım diye hep doyumsuz, hep sahteye kanar...

İlk önce hemen olmaz istediği,

Çok uğraşır, çok didinir ve karşılığında çok az gelir…

Ve farkına varmadan marifetlenir, yaptığı sonrasında haz verir.

İşte budur bereket, elinde olanın mutluluk vermesi,

Sahip olduklarının yeterli hissettirmesi,

O tokluk hissi…

Yağmur bir yerde felaket, bir yerde bereket,

Fırtınayla gelir, kasıp kavurur; muson olur hayat olur…

Hangisi hayır getirir görebildin mi şimdi?

Miktarlar değildir hayat getiren,

Öyle çokluklar vardır ki insanı mahveden,

Ne yaparsan yap tatmin olmazsın…

Öyle azlar vardır ki, hiç fazlasını aramazsın.

Bereketin çoğu, azın içinde gizli,

İşe er başlamakta, sabahın seherinde mesela,

Kimse yokken yardım için orada olmakta,

En basiti en güzel yapmakta,

Kendini övmeyi bırakmakta,

Hemen hareket başlatmakta…

Emeğin olduğu yerde gizlidir bereket,

Çalışanın elinde,

Hasat sonrası bir zeytin ağacının dibinde,

Neşeyle içilen kahvede,

Kapılarını açtığın yetimlerin gülüşünde…

Hiç zannedildiği gibi değil,

Çok yerde, çok yerde…