GERÇEĞE DAYANMAK

Okuduğu haberin etkisinde sinirle elindeki gazeteyi katlayıp köşe koydu Ali. Gözü pencereye ilişti, yürüdü. Dışarıda puslu bir hava vardı. Yağmur yağdı yağacaktı ama zaten üzerinde ansızın yağmura yakalanmanın verdiği bir ürperti vardı. Kafasında hep aynı sorular dönüp  duruyordu. "Bir insan böyle bir haberi nasıl yapabilir?" Bir halk bombalarla yok edilirken nasıl bunu yapanları haklı bulup alkışlıyorlar aklı almıyordu. 

Tüm bu yaşananlar gerçekten de gerçek miydi yoksa bir film sahnesinde miydi? 

Bu zulmü yapanlar gerçekten kendilerini haklı mı görüyorlar yani? 

Peki ya kınayanlar gerçekten mi kınıyorlardı yoksa kınamış olmak için mi?

Bu zulmü yapanlar ne kadar panikse zulme uğrayan bu insanlar ne kadar sakin. Gerçekten de onları bunca metanetli yapan şey ne? "Ne kadar da çok gerçekten dedim" diye geçirdi  içinden. Gerçekten, ne kadarda sık kullanıyoruz bu kelimeyi. Şaşırdığımızda, sevindiğimizde, üzüldüğümüzde, öfkelendiğimizde... Hep aynı soruyu farklı tonlamalarla soruyoruz. "Gerçekten mi?"

İnsanoğlu hep gerçeğe ulaşmak ister, tüm varoluş boyunca hep gerçeği arayıp durmuş. Çünkü herkesin gerçeğe ihtiyacı vardır. Öyle ki bu durum atasözlerine bile yansımış. "Dost acı söyler." Bazen en acı şeyleri bile duymak ister insan, yeter ki o şey gerçek olsun. "Acı ama gerçek" der kendini avutur. 

Gerçeğe sahip olmak güçlü kılar.  Suyunu ilmini, gerçekliğini bilen kişi okyanusları arşınlayacak gemiler tasarlar. Ticaretin gerçeğini bilen kişi doğru hamleler yapar. İnsanın gerçeğini bilen kişi doğru ilişkiler kurar.  Yağmur yağdığında yolların ıslanacağı gerçeğini bilen kişi paniklemez, önlemini alırda dışarı çıkar. Gerçeğe sahip olan mutlaka üstün oluyor o konuda. Ve tam zıddında gerçeğe sahip olmayan hüsrana uğruyor. Beyaz ayakkabısıyla yağmura yakalanan delikanlı gibi...

İnsanları metanetli yapan şey bir gerçeğe sahip olmalarıdır. Hiç bilenle bilmeyen bir olur mu?  İnsan bilmediği,  anlamadığı yerde panikliyor. Çocukken bir anlığına annesinin elini bırakıp kaybolması gibi... Bu zulmü yapanlar panikliyorlar aslında. Nasıl bunca yapılana rağmen Filistin halkının yıkılmadığını, vazgeçmediğini anlayamıyorlar. O insanlar ise sırtlarını gerçek olana dayadıkları için yıkılmıyorlar. Gerçek olanı bilmeyen nereden anlasın bu hali? Gerçek...

Ali’yi bir telefon müziği çıkardı düşünce deryasından. Arayan şu hayatta gerçek dostum dediği kişiydi. Gerçekti, çünkü tutarlıydı. Beraber iyi kötü günler geçirmişlerdi ve onun yapıp ettikleri hep birbiriyle tutarlıydı. Gerçek arkadaşıydı ve Ali'nin onunla konuşmaya şu an çok ihtiyacı vardı...