İLK ÖĞRETMENİM

Yağmur damlaların cama çarptığı için çıkardığı sesin kendisine huzur verdiğini yeni fark etti Zeliha. Dışarıya baktı... Mevsimin ağaçlardaki renklerle oynaması ile ortaya çıkan renklerin uyumu tam sonbahar havasına uygundu. Sarı, yeşil, kahverengi, bordo renklerinin görsel güzelliğini kendi dolabındaki kıyafetlerine de transfer edebileceği fikri geldi aklına. Doğadaki ses uyumu, görsel uyum, yağmurdan sonra oluşan toprak kokusunun uyumu ne kadar da kusursuzdu... Doğayı izleyerek kendi hayatına geçirebileceğini düşününce “Niye daha önce bu hiç aklıma gelmedi” dedi içinden. 

Dışarıyı seyrederken, o yağmurlu havanın serinliği sınıfını kaplamıştı. “Öğretmenim çok üşüdük. Camı kapatınnn.” Zeliha yağmur havasının sınıfa ve öğrencilere temas etmesini istemişti. Ne zaman yağmur yağsa hemen pencereyi açardı. Yağmurun getirdiği havanın ayrı bir temizleme özelliği vardı sanki. Ve Zeliha öğrencilerinin ihtiyacını önemsediği için ve  onlara yağmur havasını içlerine çekmesi için açmıştı pencereyi. Öğrenciler anlam verememişti üşümüşlerdi ama Zeliha onların bilmediğini biliyordu. O yüzden anne-babalar çocuklarını öğretmenlere emanet eder ya...

Zeliha öğrencilerine bakarken aklına hayatında kendisine yol gösteren ilk öğretmenleri geldi. İlkokul öğretmeni bir taneydi tabii... Ama Zeliha’nın hayat serüveninde gerçeklerle karşılaşmasına vesile olan ilk zamanları vardı. Mesela öğretmen olma hedefini ilk okul öğretmeni Necla öğretmen sayesinde olmuştu. Onun ve arkadaşlarının kalbine girmesi, müfredatı anlatmanın yanı sıra hayatın içinden gerçekleri anlatması Zeliha'nın üzerinde etkisi çoktu. Bu nedenle Zeliha  da hayata adım atmaya hazırlanan küçük çocukların kalbine bu şekilde girmeye karar verdi. Öyle ki Necla Öğretmeni ne yaparsa aynısını Zeliha da yapardı. Öğretmeni gibi giyinir, onun konuştuklarını evde hayali öğrencilerine anlatırdı. Necla öğretmen hep orta yollu giyinen ve sakin sakin ve gerçekleri konuşan biriydi. Aşırılıkları yoktu. Necla Öğretmen Zeliha’nın idolü olarak geleceği hakkında yönü için ilk tohumları atmıştı. 

Ortaokulda ise Âdem öğretmeni ona ve arkadaşlarına hayatın gerçeklerini anlatmaya devam etti. Necla Öğretmenden anlaşarak devralmış gibiydi. Zeliha’ya seçimlerini doğru yapması konusunda hatırlatmalar yapar ve geri çekilirdi. Ve böylelikle ikinci tohumu atıp Zeliha’yı ilk gençlik ve hayat stilini seçmeye destek olacak bir öğretmen olmuştu Âdem Öğretmen. 

Zeliha’nın lise hayatında ise Ahmet Hoca onun hayat stili seçmesinde gerçekleri gösterdi. Gençlik zamanı isteklerin peşinden koşma zamanıydı. Her türlü çılgınlıkları yapma isteği oluyordu Zeliha’da. Okuldan kaçmak ve dışarıda gezmek istiyordu ve erkek arkadaşı olmasını istiyordu. Ahmet Hoca lise öğretmeni olduğu için gençleri iyi tanıyordu ve onlara bu yaşın sorumluluklarını hatırlattı ve bizi yaratanın bizden beklentilerini ve neyin ne zaman olacağını anlattığında Zeliha ne okuldan kaçmak istedi ne de erkek arkadaşı olsun istedi. Çünkü eğer o isteklerinin peşinden koşarsa gelecekte pişman olabilirdi.  “Beni var edenin benden bekledikleri muhakkak benim faydama.” diye düşündü Zeliha. Ahmet öğretmen sebep-sonuç ilişkisi kurarak geçmişe ve geleceğe giderek öğrencilerin ve Zeliha’nın kalbine gerçeği yerleştirmişti. 

Zeliha üçüncü tohumu da aldıktan sonra artık ilk yetişkinlik döneminin çizgisini seçimleri belirleyecekti ve Zeliha’nın yine yol gösterene ihtiyacı vardı bu ihtiyacından habersiz. Ama onun bu ihtiyacını bilen ve onu yetiştiren vardı. Üniversite hayatında bir öğretmen vardı ki Zeliha’ya ve arkadaşlarına yetişkinliğin ve seçimlerin normale ve anormale göre değil de gerçeğe göre olmasını hayattan yaşayan insanları örnek gösteriyordu. Zeliha ve arkadaşları için bu çok farklı bir öğretmendi. Bildiği doğrular ve yanlışlar tamamen değişmişti. Kendi doğasına, kadın olma rolüne sahip çıkması gerektiğini öğrendi üniversitedeki hocası Ayşe Hoca’dan.  Ayşe hoca onlara hayatta kendi yaradılışına uygun meslek edinme ve evlilikteki hak ve sorumluluklarındaki gerçekliği anlatmıştı.

Zeliha böyle böyle yetişmişti işte…

Kendi ilklerini oluşturan öğretmenlerinden öğrendiklerini hayatına geçirmiş ve hayatının kaliteli olduğunu gördüğünde o anlatılanlar Zeliha’nın inancı olmuştu. Hayatındaki farklılığı gördükçe ve öğretmenleri aklına geldikçe “O öğretmenlerin hayatımdaki rolü doğru ve güzel bir yerdeydi. İşte benim de rolüm böyle olmalı” dedi.  Öğretmen olduğu yerde de evlat olduğu yerde de arkadaş olduğu yerde de rolü insanları kıymetlendiren bir insan olma yönünde oldu. İnsanları kıymetlendirmek ve değerini arttırma gibi güzel rol olabilir miydi? Ya insanları yanlış seçim yapmasına vesile olan, doğru ve güzel olandan soğutan bir rolü olsaydı? Ne kadar kötü olurdu.

Çocukların ilklerini yaşatan öğretmenler yetiştirdiği meraklı kalplerin hayatında olumlu olumsuz etkiler oluşturur. Öğretmenlerin verdiği yön sayesinde seçtikleri yol yol ya çiçekli ya da karamsar olur. 

Ama en nihayetinde insanların okul serüveni bittiğinde öğrenme ve yetişme süreci bitmiyor. İnsanoğlunun bir öğretmeni var ki ömrünün tamamında bilmediğini güzelce öğretti. İnsanı var eden, seçimlerine saygı duyan ama doğru seçmesi için işaretleri gönderen O… Ve insanın en sevdiği öğretmeni. Hiç bırakmasını istemediği. Yalnız bırakmasını istemediği…

O var olduğumuzdan beri bize hayatı öğreten RABB’in... Ve karşımıza mesleği olsa da olmasa da öğretmen olan tüm öğretmenlerin günü kutlu olsun. 

Öğretmen her gün öğretmen… 

Öğrenmek bitmediği için öğretmek de bitmez…