KURBAN BAYRAMI

“İşte yine başlıyoruz…” diye içinden geçirdi Aslı, derin bir iç çekerek. “Sıkıldım artık her bayram her bayram…’’ diye kendiyle konuşurken telefondaki annesine “Anne kaç yaşına geldik artık yetmez mi?’’ diyordu. Oysa ki sadece annesine; “Bu bayram kurbanı ne yapıyorsunuz?’’ diye sormuştu. Bir an aklına gelmedi ki bu bayram bir değişiklik olmayacağı. “Hay şu dilim! Nereden dedim!’’ dedi ama iş işten geçmişti. Söz ağızdan çıkınca sen onun esiri oluyorsun derler ya cidden doğruymuş şu an birebir yaşıyorum bunu. “Bağış yapacağız’’ dedi annesi. Aslı biraz kendine misyon edinmiş bir kızdı. Güzel bir şey olduğunda, gerçek bir şey öğrendiğinde hemen annesiyle, ailesiyle paylaşırdı. Zaten sorunun buradan kaynaklandığını sonra anlayacaktı… 

Yine dayanamadı ve “Anne o zaman kurbanın ne anlamı kaldı? O yaptığın adı üstünde bağış. Kurban olsa kurban derlerdi değil mi?’’ demiş bulundu ve ateşin fitilini yakmış oldu… “Biz artık babanla yoruluyoruz. Hem ben dağıtmıyorum çok et kalıyor dondurucuda yer yok’’ deyince annesi, Aslı bir an kan beynime sıçramak neymiş onu yaşıyorum galiba dedi. 

“Büyük olan sizsiniz, benim bunu sizden öğrenmem gerekirken ben size anlatıyorum. Kurban bayramı nedir? Dağıtmıyorsan zaten, kesme zahmeti yoksa ne anlamı kaldı ki? Hem o kadar da yaşlı değilsin. Öyle bile olsa yardım eden olur.’’ Kendince annesini ikna etmeye çalışıyordu. Tabi ki ikna olmadığı gibi "Hocalar olur diyor sen onlardan iyi mi bileceksin, beni bir de günaha sokuyorsun!’’ deyip telefonu kapatmaz mı yüzüne. 

Aslı her bayram öncesi olduğu gibi bu bayram öncesi de aynı sebepten tartışma çıkmasına şaşırsa mı üzülse mi bilemedi. 

Neden değişmiyordu ki? Anlatıyordu ya her defasında.

Düşünmek bu kadar zor muydu yani? 

İnsan “Kurban bayramı nedir?’’ diyemez miydi yani? 

“Neden yapıyorum ki bunu?’’ diyemez miydi? 

Bir doktora gidince ilaç verince “Bu ne için doktor bey?’’ diye sormuyor muydu? Tamam işte aynı şeydi… 

“Artık sıkıldım. Kırk yaşıma geldim. Her bayram bu ne böyle!’’ dedi Aslı. “Sanki doğrusunu söylemek suç mu! Günaha sokuyormuşum bir de! Bir bu eksikti!’’ diye söylene söylene bulaşıkları yıkadı. Yine bütün gün canını sıkmaya yetecek bir sıkıntı olmuştu… 

Evet doğru söylüyordu, kurban bayramı sadece bir hayvan kesmek değildi. Öyle olsa kasaplara her gün bayram olması gerekirdi. Sadece et yemek değildi, öyle olsa her et yediğimiz gün kurban bayramı günü olması lazımdı. Sadece bir banka hesabına para göndermek olsaydı her para gönderdiğimizde kurban bayramı diye kutlamamız lazımdı. 

Oysa ki kurban feda etmekti.

Vazgeçmekti sevdiğin bir şeyden ALLAH rızası için. 

Vazgeçmemiş bir insan nasıl özgür olabilirdi? 

Yükünü atmayan balon uçabilir mi?

Herkes bir şeylerden vazgeçer aslında. Sadece ne için vazgeçtiğidir onu bir yere ulaştıran. 

Filistin’e destek için “Ben artık hamburger yemeyeceğim’’ diyen küçük kız da bir kurban vermişti aslında. 

Kurban vermek özgürlük için bir fırsatken bu fırsatı kaçırmasaydı keşke. Ama Aslı’nın unuttuğu bir şey vardı. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki; soru varsa cevap vardır. 

Annesi ona bir şey sormamıştı. Merak etmeyen birisine anlatmak dünyanın en zor işidir. Merak eden, soran ise o söylemese de bir şekilde öğrenir. İnsan soru sordukça cevaplarla karşılaşır, düşünebilir, öğrenebilir. Değilse, ömrü boyunca yaptığı hatayı yapmaya devam eder. Çünkü onu doğru zanneder. Üç yanlış bir doğruyu götürüyor ya;  bu dünyada yanlışı doğru zannetmekten kötü ne olabilir?