İSTİYORUM, ÖYLEYSE HAKKIM!

"İstiyorum, öyleyse hakkım!" diye düşünüp,

Tüketim derdinde koşarken, 

Üretimde hedefler bu kadar az iken, 

Bugün önümüze bir şeyler konuluyor,

Bunları sünger gibi emiyoruz irdelemeden,

Ve yaşıyoruz ne olduğunu bilmeden,

Önüme konulduğu sürece yevmiyem.

"İstiyorum, öyleyse hakkım!" diye düşünürken,

Algımıza aldıklarımızın ne kadarı seçili?

Ne kadarı benim, ne kadarı gerçekçi?

Bu gün pazara gittiğimde bile iyilerinden seçmeye çalışırken,

Gerçek bilgiye karşı nedir bu umursamazlık, zamanım biterken?

"İstiyorum, öyleyse hakkım!" diyorum,

Özgür olmayı istiyorum!

Ne anlama geldiğini bilmeden.

Olsun ne fark eder yine de istiyorum!

Neden özgür olmam gerektiğini bile bilmezken,

Neyden özgür olmam gerektiğini bile farkında değilken…

Ne demek ki özgürlük?

Gerçeğini hiç merak etmeden... 

Bana gösterilene inanıyorum,

Bana söyleneni yapıyorum,

Bana sunulanı giyiyorum.

Kendimle mi çatışıyorum ki ben?

Nerede burada özgürlük madem?

Yoksa önüme konulan yeterliyse yaşamam için,

Bana dokunmayan yılan bin yaşasın…

Yaşasın, konfor sınırıma kadar yaşasın!

Sınırıma öldürülen insanlar dayanmışken,

Bakmamak için çaba sarf ediyorum,

Adeta direnirken…

Gökyüzündeki ferahlığa ulaşmak için, 

Ölen insanların üzerine basarken,

Özgürüm çünkü diyorum...

Böyle anlatılmıştı bana televizyonumda,

Böyle gösteriliyor medyada,

Beyaz ekranımın arkasında, nasıl da gerçekler varmış simsiyah.

Neyse görmesem yeterli bana...

Herkesin aydınlık dediği dünyada,

Gerçeklik olmadıktan sonra,

"İstiyorum, öyleyse hakkım!" diyen zalimler artmış,

İnsanları yerinden bir bir ayırmış,

Yetmeyince savaş adı altında soykırım yapmış, 

Yanlışlar olmuş doğru, doğrular olmuş yanlış...

"İstiyorum, öyleyse hakkım!" derken, 

Bu kadar gerçekliğe algı kapanmış,

İstekle, hak ediş arasında ki farklardan habersizken,

Kahvenin üstünde isim yazması için o sıraya girerken,

İnsanlar sığındıkları çadırlarda bombalanmış,

Vazgeçemediğimiz her şey bizi esir almışken, 

Biz o eşyalar için çırpınırken,

İnsanlar vatan için canlarından vazgeçmiş...

Şimdi boykot, öyle mi gereksiz olan?

Tırmandığım merdivenin başındayken,

O ilk basamak değil miydi beni götüren başarıya?

Şimdi boykot, öyle mi gereksiz olan?

Tarafsızım en azından, taraf ne gereksiz…

Popüler olanı istiyorum, 

Zalimlik de olsa; niteliksiz...