Dün son nefesini vermişken insanlık, bugün nasıl uyur ki insan?
Dün bebeğinin cansız bedeni kucağına verildiğinde bir annenin gözyaşları sel olmuşken bugün nasıl susar ki insan?
Dün yazılmamışken olan biten ve seyirciyken tüm dünya bugün nasıl yazar ki insan?
Dün unutmuşken kardeş kardeşi, bugün nasıl yaşar ki insan?
Dün yaşananlar bir film değilken, peki biz daha ne kadar susarız?
Dün elindeki her şeyi yitirirken bir baba, bugün nasıl yenisini alır ki insan?
Dün açlıktan bayılmışken bir çocuk bugün nasıl doyasıya yer ki insan?
Dün avaz avaz susarken o topraklar ve haykırırken adaleti, bugün nasıl adillikten bahseder ki insan?
Dün yıkılırken o son duvar, bugün nasıl orada bir tuğla olmak istemez ki insan?
Dün yaşananlar bir film değilken, peki biz daha ne kadar susarız?
Orada aylardır sadece selalar okunurken, bugün nasıl umarsızca şarkılar söyler ki insan?
Dün bir mum ışığından mahrum kalmışken o ev, bugün nasıl bir ışık olmaz ki insan?
Dün onca zulme rağmen hala sulanırken çiçekler, nasıl bir damla su olmak istemez ki insan?
Dün yaşananlar yaşandı deyip bugün nasıl bu denli duyarsız olur ki insan?
Dün yaşananlar bir film değilken, peki biz daha ne kadar susarız?
Dün minicik eller herkese yaptığı resimle seslenirken kendi çapında dünyaya,
Dün bir oyunda o bayrak açılıp dalgalanırken gururla,
Yaşlı teyze zulme karşı duruş adına market market gezip tarafını belli ederken sokakta,
Dün zalime sen kimsin der gibi yürürken insanlar net ve dik bir duruşla,
Dün yaşananlar bir film değilken, peki biz daha ne kadar susarız?
Bunca şahitliğimize rağmen daha nasıl susuyoruz… Kaleminize sağlık 🌸
YanıtlaSilHer şey geçicidir bu hayatta. Ama en çok şuan her şey geçsin inşallah.
YanıtlaSilFarkındalık oluşturan yazı olmuş teşekkürler 🍃
Rabbimiz bize de pay versin onların acısından yoksa biz hesabını veremeyeceğiz..
YanıtlaSilBütün bu onlara nasıl katlanıyoruz hala aklım almıyor… Bir filmde izleseydik küplere binerdik gözümüzün önünde canlar katlediliyor… Düşünmeye bile takatimiz olmayan acıları insanlar her gün yaşıyor… Ama biz hala hiçbir şey olmuyor gibi durabiliyoruz… Bazen zihnimin idrak yolları tıkanıyor gibi hissediyorum… Çok güzel bir yazı olmuş ellerinize sağlık…
YanıtlaSilEvet kesinlikle öyle. Film izlerken daha çok tepki gösteriyoruz. Bir karakter ölünce cenaze namazı kılınıyor. Ama gerçeği olunca aynı tepki yok, şaşırtıcı gerçekten...
YanıtlaSilGerçekten, daha ne kadar susarız?
YanıtlaSilKonuşma kotamızı nerede tüketmeliyizim cevabı onun da hesabını vereceğiz çünkü✨
YanıtlaSilŞahitlik hiç bu kadar zor olmamıştı...
YanıtlaSilKaleminize sağlık 🍉
Bir toplulukta oldugumuz kadar yanlızkende öyle cesur öyle kararlımıyız ben eve geldigimde yapıcak bişeyim yok sanmıştım sonra ateşi söndurmek işin su taşıyan karınca geldi aklima basite disiplin olucaktım. Önce tarafımı belli edecektim sonra onlara zulmedenlere verdigim bir destegim varsa onu araştırdım onları kestim sonra onlara ayit olan herşeyi şimdi kendimi daha iyi hissediyorum tarafımı belli etmek çok güzelim
SilPek çok insan kendi küçük dünyasında yaşıyor, o küçük dünya ona yeter oluyor. Oysa dünya o kadar küçük değil, bu dünyada başkaları da var. Bencillikten kurtulup daha duyarlı olabilme ümidiyle.. farkındalık oluşturan ve bu çok duygu ve gerçeklik içeren yazı için teşekkürler🌹
Silbugün susmanın ahirette acı bir konuşması olacak.. bugün konuşmanın ahirette tatlı bir susması olacak.. inşaallah..
YanıtlaSilİnsana vicdanını yoklatan bir yazı olmuş emeğinize sağlık
YanıtlaSilBunca şahitliğe rağmen daha ne kadar susarız?
YanıtlaSilEllerine sağlık
YanıtlaSilEvet yaşananlar bir film sahnesi değil… hayatın içinden, gerçek insanların yaşadıkları gerçekler… bir filmde izlese o sahneleri ağlayacak olan insan nasıl olur da duyarsız olabiliyor bu kadar?
YanıtlaSil